Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

H παρουσίαση της καινούργιας μελέτης για την «ανάπλαση» του Πάρκου Γεωργιάδη από το Δήμο Ηρακλείου για δεύτερη φορά μετά από τα σχέδια του δήμου, στα τέλη της άνοιξης του 2010, να μετατρέψει μέρος του πάρκου σε υπόγειο parking, απειλεί ξανά την βιοκοινότητα του πάρκου και μαζί όλες εμάς που είτε συλλογικά είτε ατομικά αλληλεπιδρούμε κι εκφραζόμαστε στην καθημερινότητα μας μέσα στο λιγοστό πυρήνα πρασίνου που έχει απομείνει στη καρδιά της πόλης. Η μελέτη προβλέπει τόσο αλλαγές στην μορφή του πάρκου, όσο και αφήνει αναπάντητα ερωτήματα για τον τρόπο διαχείρισης και λειτουργίας του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον μέχρι τώρα κοινωνικό του ρόλο.
Ως ConQueer - ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας Ηρακλείου, καλούμαστε να απαντήσουμε στην στοχοποίηση που έγινε στην παρουσίαση της μελέτης κατά των δράσεων της κοινότητάς μας. Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη αναφέρει τα Pride που έλαβαν χώρα στο Πάρκο Γεωργιάδη ως «μη συμβατές εκδηλώσεις» στοχοποιώντας απροκάλυπτα την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα.
Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσουν τέτοιες πολεμικές από τις δημοτικές αρχές. Πιο συγκεκριμένα, έγγραφη άδεια παραχώρησης/ηλεκτροδότησης του πάρκου από τον Δήμο για την διεξαγωγή του 1ου Pride δόθηκε ύστερα από μαχητικές διεκδικήσεις και άσκηση πιέσεων από την πλευρά μας. Με ανάλογες πρακτικές βρεθήκαμε αντιμέτωπα και τον επόμενο χρόνο, στο 2ο Pride που διεξήχθη στο Ρέθυμνο.  Θεωρούμε, λοιπόν, υποκριτική την στάση του Δήμου να προσπαθεί μετά τις πρόσφατες ενστάσεις στην ανοιχτή διαβούλευση της μελέτης να μας καθησυχάσει, ενώ ακόμα υπάρχουν ασάφειες για την διεξαγωγή του Pride, πόσω μάλλον να παρουσιάζεται ως θετικά προσκείμενος στις διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Είναι φανερό ότι ο Δήμος επιδιώκει ένα αποστειρωμένο πάρκο, ένα πάρκο για την κοινωνική ελίτ και τους τουρίστες, ένα πάρκο-βιτρίνα που θα του αποφέρει κέρδος. Ενοχλείται από εκδηλώσεις συλλογικών διεκδικήσεων που προασπίζουν ανθρώπινα δικαιώματα, και παράγουν δημόσια πολιτικό  λόγο όπως είναι το αυτοοργανωμένο Pride Κρήτης. Το πάρκο Γεωργιάδη είναι χώρος έκφρασης των κινημάτων της πόλης και των συλλογικών δραστηριοτήτων που μας δίνουν ζωή, χώρος ανάπτυξης της φυσικής και κοινωνικής  ποικιλομορφίας, ένα ζωτικό στοιχείο για τις υπάρξεις μας μέσα στην ετεροκανονική πραγματικότητα της πόλης.
 Έτσι, λοιπόν για άλλη μια φορά μας στερούνε την ύπαρξη στο δημόσιο χώρο. Μας στερούνε την ελευθερία έκφρασης των ταυτοτήτων μας. Ενοχλούνται να φαινόμαστε και να βρισκόμαστε στο κεντρικότερο σημείο του Ηρακλείου. Για εμάς, το Φεστιβάλ μας, δεν είναι άλλη μια γιορτή, είναι μια βαθιά κοινωνικοπολιτική ανάγκη, ίσως το μοναδικό χωροχρονικό πλαίσιο, στο οποίο νιώθουμε ασφαλή. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των Φυλών του Πάρκου Γεωργιάδη, και  διεκδικούμε αλληλέγγυα το δημόσιο ζωτικό χώρο.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ  ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΩΝ  ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ

ConQueer – Ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας Ηρακλείου

Ηράκλειο, Φλεβάρης 2018

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

Κουηριακάτικο καφενείο κι ανταλλακτικό παζάρι ρούχων κι αξεσουάρ




Tην Κυριακή 17/12 η conQueer σας προσκαλεί στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο DA σε ένα καφενείο- ανταλλακτικό παζάρι ρούχων και αξεσουάρ: φέρτε τα πραγματάκια σας και τις υπέροχες παρουσίες σας για αυτή την γιορτινή έκφυλη μάζωξη πριν το τέλος της χρονιάς.

*το παζάρι θα λειτουργήσει με κουτιά ελεύθερης συνεισφοράς για την ομάδα και το χώρο.

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

Συγκέντρωση ενάντια στο φασισμό και την πατριαρχία




Την Κυριακή 22/10, καλείται στο Σύνταγμα φασιστική συγκέντρωση από οργανωμένα μορφώματα φασιστικής βίας, αλλά και από “απλούς καθημερινούς πολίτες”, με αφορμή το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου. Κύρια προτάγματα αναφέρονται ο εθνικισμός και φυσικά η προάσπιση της “παραδοσιακής, ενάρετης, πατριαρχικής ελληνικής οικογένειας”. Το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» χρησιμοποιείται από τον φασιστικό λόγο, γενικά, για να συντηρήσει μια πραγματικότητα βαθιά ιεραρχική, άρα εξουσιαστική και την ψευδαίσθηση της ασφάλειας μέσα σε αυτήν. Και υπερτονίζεται όποτε επιθυμούν να βαλθούν κατά των φεμινιστικών, ΛΟΑΤΚΙ+ και αντιρατσιστικών μας διεκδικήσεων, νοσταλγώντας τις εποχές με τα χιτλερικά ροζ τρίγωνα.

Η πρόσφατη δολοφονική επίθεση κατά ΛΟΑΤΚΙ ατόμου στο Ρέθυμνο, η αφαίρεση του δικαιώματος στην αυτοάμυνα με δικαστική απόφαση στην Κόρινθο, ο οχετός του τρανσφοβικού λόγου που κατακλύζει τη δημόσια σφαίρα τις τελευταίες μέρες αλλά και οι καθημερινές πρακτικές βίας που ασκούνται εναντίον μας, διαμορφώνουν μια πραγματικότητα μίσους και συνεχούς απειλής προς κάθε μία και ένα από εμάς. Η ανδρική επιβολή και η ματσίλα κανονικοποιείται, συντηρείται και ενθαρρύνεται καλυπτόμενη ως πολιτισμικό στοιχείο της Κρήτης. Μετονομάζεται σε «κρητική λεβεντιά» και αποτελεί κομμάτι του κλοιού βίας που αστυνομεύει τα σώματά μας και επιβάλλει ένα κλίμα συνεχούς κινδύνου και ανασφάλειας. Ως εκ τούτου, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία να υπάρξουμε δημόσια και να διεκδικήσουμε χώρο και ορατότητα.

Τέλος, θεωρούμε πολύ σοβαρό το γεγονός ότι μορφώματα οργανωμένης βίας προσπαθούν να πάρουν χώρο για να απειλήσουν την ύπαρξή μας δημόσια. Καλούμε στην αλληλέγγυα και άμεση κινητοποίηση για να απαντήσουμε ότι οι φασιστικοί εκφοβισμοί δεν περνάνε. 

Είμαστε τρανς, ιντερσεξ, λεσβίες, γκέι, αμφιφυλόφιλες/οι, κουήρ. Είμαστε γυναίκες, είμαστε εργάτριες/ες, είμαστε μετανάστριες/ες και είμαστε εδώ. Είμαστε και θα είμαστε για πάντα απειλή απέναντι στο σάπιο κατασκεύασμα της ‘’ελληνικής οικογένειας’’όσο και της ‘’κοινωνίας’’, που ζέχνουν από πατριαρχία, σεξισμό, μισογυνισμό, cis ανδρικό προνόμιο, ομοφοβία, τρανσφοβία και ρατσισμό. Δεν θα υποκύψουμε σε καμία τρανσφοβική, ομοφοβική, φασιστική απειλή ή επίθεση. 

Απέναντι στην οργανωμένη ή μη καθημερινή βία, η οποία συχνά συγκαλύπτεται και ενισχύεται από το κράτος και την εκκλησία, θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε για την ελευθερία μας, τα δικαιώματα, και την ύπαρξη μας στο δημόσιο χώρο. Τα δικαιώματά μας και η αναπνοή μας δεν είναι ζητήματα προς διαπραγμάτευση και δεν εμπίπτουν στην δικαιοδοσία κανενός δήθεν αγανακτισμένου πολίτη. Ας βαράνε πένθιμα λοιπόν οι καμπάνες τους. Όσο εσείς γεννάτε, εμείς θα υπάρχουμε και θα διαταράσσουμε την κανονικότητά σας.

Στεκόμαστε μαζί με την Πρωτοβουλία για ένα Αυτοοργανωμένο Pride Αθήνας και το κάλεσμά της για συντονισμό όλων των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στον αντιφασιστικό χώρο, και καλούμε με την σειρά μας σε συγκέντρωση αλληλέγγυα άτομα και συλλογικότητες στο Ηράκλειο την Κυριακή 22/10, ώστε να μην αφήσουμε αναπάντητη τη φασιστική συσπείρωση.

Στεκόμαστε μαζί με το κάλεσμα της Α.Δ.ΡΕ για βραδινή πορεία στο Ρέθυμνο, το Σάββατο 21/10, με αφορμή την δολοφονική επίθεση κατά ΛΟΑΤΚΙ ατόμου στο Ρέθυμνο.


ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ - ΣΕΞΙΣΜΟ – ΦΑΣΙΣΜΟ – ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 21/10, ΣΤΙΣ 21:00 ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ 3ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΣΤΟ ΕΛΙΔΑΚΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ 22/10, ΣΤΙΣ 17.00 ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ

Conqueer – Ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας Ηρακλείου

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

ΓΙΑ ΕΝΑ PRIDE ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ


ΓΙΑ ΕΝΑ PRIDE ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ
Λίγες μόνο ημέρες πριν το 3ο lgbtqi+ Pride Κρήτης βρισκόμαστε αντιμέτωπα/ες/οι με μια συνθήκη, η οποία μας αναγκάζει να διαφοροποιηθούμε πολιτικά ως προς τη διοργάνωση του φετινού Pride. Μας βρίσκει αντίθετα/ες/οι το γεγονός  ότι πάρθηκε η απόφαση ομάδες  ΛΟΑΤΚΙ, φεμινιστικές ή του συντροφικού κινηματικού χώρου να αποκλειστούν χωρίς επαρκή αιτιολόγηση και με ασαφή πολιτικά κριτήρια. (το κείμενο του συντονιστικού εδώ: http://cretepride.blogspot.gr/2017/06/athens-pride-3-lgbtqi-pride.html)
Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα είναι πολιτικά και κοινωνικά ανομοιογενής. Από τη δική μας πλευρά, πράγματι, αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα να πάρουμε μια ξεκάθαρη πολιτική θέση για τα διάφορα ζητήματα που προκύπτουν στη σημερινή συγκυρία. Η διοργάνωση ενός αυτοοργανωμένου, αντιιεραρχικού φεστιβάλ δημιουργεί ένα πεδίο διαλόγου για τον χαρακτήρα που θέλουμε να έχει το φεμινιστικό και ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα, θέτοντας ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά μακριά από φιλελεύθερες λογικές. Η επιλογή για τη συμμετοχή των φορέων πρέπει σίγουρα να γίνεται προσεκτικά. Εν τούτοις, ο αποκλεισμός ομάδων που μάχονται στο τώρα, έστω και με διαφορετικό τρόπο και πολιτικές αξίες (αλλά που δεν είναι ανταγωνιστικές προς τις δικές μας) δεν οδηγεί παρά μόνο σε ένα κλειστό και αντικοινωνικό φεστιβάλ. Στόχος μας δεν πρέπει να είναι ο άκριτος αποκλεισμός, αλλά η συνεχής παρέμβαση στην κοινότητα τρέποντας την προς τη μαχητικότητα. Ένα Pride, λοιπόν, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες μας είναι σημαντικό να τοποθετείται στο χρόνο και στο χώρο και να μην οχυρώνεται στις πολιτικές τους επιδιώξεις μέσω του αποκλεισμού ΛΟΑΤΚΙ και φεμινιστικών και συμμαχικών ομάδων που δεν έχουν την ίδια πολιτική ζύμωση.
Ακόμη, ο αποκλεισμός συντροφικών συλλογικοτήτων και χώρων αφαιρεί από τη μαχητικότητα που επιδιώκουμε. Μ’ αυτές τις συλλογικότητες, ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και φεμινίστριες , έχουμε συνυπάρξει στο δρόμο, έχουμε αλληλεπιδράσει πολιτικά κι έχουμε βρει στήριξη στα 2 προηγούμενα Pride. Γι αυτό δεν αντιλαμβανόμαστε το διαχωρισμό με τον οποίο ατομικότητες από τους χώρους αυτούς, είναι μεν ευπρόσδεκτες στο Pride αλλά χωρίς την πολιτική τους ταυτότητα. Το φεστιβάλ είναι ένας ακόμη χώρος πολιτικής αλληλεπίδρασης και σύμπραξης, στον οποίο τα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος έχουν θέση κι ο πολιτικός τους λόγος πρέπει να εκφράζεται. Ειδικά ,εφόσον, το Pride Κρήτης προτάσσει την αυτοοργάνωση και την οριζοντιότητα μακριά από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Για εμάς είναι σαφές ποια είναι τα συντροφικά κομμάτια στον αγώνα για τις ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεις. Σίγουρα ομάδες που αναπαράγουν καταπιέσεις, πατριαρχικά πρότυπα και εξουσιαστικές πρακτικές, δεν ανήκουν σε αυτά. Ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε  ότι το κίνημα πρέπει να είναι σε θέση να διεκδικεί θεσμικές κατοχυρώσεις, καλλιεργώντας συνειδήσεις, μέσω του κοινωνικού αγώνα έναντια στην ομοφοβία, την τρανσφοβία και τον σεξισμό. Γι΄ αυτό, ομάδες που κατακρίθηκαν για την «προσκόλλησή τους στους θεσμούς» ,στα πλαίσια των ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεων, δε μπορούν παρά να θεωρηθούν σύμμαχές μας. Από ποια θέση, άλλωστε, και με ποια ενσυναίσθηση εμείς θα κρίνουμε πώς επιλέγουν να δρουν οι τρανς γυναίκες σε σχέση με την αστυνομική βία που οι ίδιες υφίστανται; Ή πως διεκδικούν ΛΟΑΤΚΙ εργαζόμενοι/ες/α γονείς τα δικαιώματά τους;  
Μαχόμαστε για την συνολική κοινωνική χειραφέτηση, διεκδικώντας στο τώρα καλύτερες συνθήκες για τη ζωή μας σε όλα τα πεδία. Μαχόμαστε για την εξάλειψη των διακρίσεων και των καταπιέσεων  για κάθε κοινωνική ομάδα που πλήττεται και δεν έχει ίσες ευκαιρίες λόγω της τάξης, του φύλου, του σεξουαλικού της προσανατολισμού κ.ά. είτε μεμονωμένα είτε αθροιστικά. Το 3ο lgbtqi+ Pride Κρήτης, κινδυνεύει ν’ απευθύνεται σε ένα πολύ μικρό και συγκεκριμένο κομμάτι της κοινωνίας και του κινήματος, κάτι που βρίσκεται σε απόλυτη αντιδιαστολή με τους στόχους του,  δηλαδή τη διαθεματικότητα, την συμπερίληψη, την ορατότητα και την απελευθέρωση. Γι’ αυτό η παρουσία μας στο 3ο lgbtqi+ Pride Κρήτης είναι εξαιρετικά σημαντική : καλούμε τα ΛΟΑΤΚΙ και αλληλέγγυα άτομα να πλαισιώσουν την πορεία του Σαββάτου , για να παλέψουμε όλα/ες/οι μαζί ενάντια σε κάθε εξουσία που καταπιέζει τα σώματα , τις επιθυμίες και τις ζωές μας , για ένα ουσιαστικά διαθεματικό ,συμπεριληπτικό και κινηματικόPride!
Conqueer- ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας Ηρακλείου          +Συντρόφισσες

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Queer Tango στο Da

Γιατί Tango Queer;
Το Queer Tango ξεκίνησε το 2001 στο Αμβούργο με την πρώτη μιλόνγκα για ομόφυλα ζευγάρια. Σύντομα επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει άτομα που έως τότε αποκλείονταν, λόγω φύλου, σώματος, φυλής ή λοιπών ταυτότητων, αλλά και επιρρεάζοντας τον ίδιο το χορό, τονίζωντας τις πατριαρχικές καταβολές και κανονικότητες του.

Ελάτε να δηιουργήσουμε ένα ασφαλή χώρο, όπου όλες/οι/α μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να ανταλλάξουμε ιδέες, να χορέψουμε και να περάσουμε καλά.

Συζήτηση περί χορού 6-7
Εισαγωγικό Μάθημα Χορού 7-8
Βραδιά Χορού 8- όσο θέλουμε :)



Στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Da, Ντεντιδάκηδων 15

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Κείμενο στήριξης και κάλεσμα στο 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ηρακλείου



Οι λεβέντες υψώνουν τη ρακή  και η Ευρώπη φράχτες
ανοίξετε τα σύνορα να μπουν οι μετανάστες

Το 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ πραγματοποιείται στο Ηράκλειο στις 27 και 28 Μάη. Η πολιτική συγκυρία και οι κοινωνικές συνθήκες επιτάσσουν την ύπαρξη αντιρατσιστικού λόγου. Στο νησί ανέκαθεν ζουν και εργάζονται μετανάστριες/τες, χωρίς ωστόσο να απολαμβάνουν την πλήρη κοινωνική αποδοχή. Από τη μία, τσιφλικάδες και μεγαλοαστοί πλουτίζουν από την απλήρωτη, μαύρη και υπό άθλιες συνθήκες εργασία των μεταστριών/των κι από την άλλη, ντόπιοι και ΜΜΕ τους απομονώνουν στο κοινωνικό περιθώριο, αναπαράγοντας μύθους περί φυλετικής καθαρότητας και ρίχνοντας τους ευθύνες για εγκληματικότητα και ανεργία. Ταυτόχρονα, η όποια είδηση για άφιξη των προσφύγων εγείρει αντιδράσεις συνοδευόμενες από ρατσιστικούς οχετούς. Η περιβόητη φιλοξενία της λεβεντογέννας, λοιπόν, εξαντλείται στα ανοιχτά πορτοφόλια των τουριστών, σε ξενοδοχεία και τουριστομάγαζα της φτήνιας. 

Την ίδια φιλοξενία δείχνει και η πολιτισμένη Ευρώπη. Κλειστά σύνορα, φράχτες και οπλισμένοι συνοριοφύλακες, έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Κι όσες/οι/α επιζούν, εγκλωβίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που βαφτίζονται «κέντρα φιλοξενίας», έκθετες/οι/α στις καιρικές συνθήκες, μακριά από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και με τη μόνιμη απειλή των φασιστών. Αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται και πρόσφυγες απελαύνονται. Όλα αυτά καλύπτονται με ένα πέπλο ανθρωπισμού (ΜΚΟ, συμφωνίες με επιχειρήσεις για σίτιση/στέγαση), ο οποίος όμως είναι στην ουσία του κερδοσκοπικός, εμπεριέχει μέσα του τον ρατσισμό και πλασάρεται μονάχα για να καθησυχάσει. Παρόμοιες προσχηματικές πολιτικές εφαρμόζει και σε άλλα ζητήματα, τα οποία υποτίθεται πως διευθετεί, αλλά στην πραγματικότητα μόνο κατ’επίφαση τα επηρεάζει, καθως περνά ρατσιστικούς νόμους τον έναν μετά τον άλλο (βλ. συμφωνία με Τουρκία, μπούρκες κ.α.)

Οι ρατσιστικές πολιτικές της Ευρώπης βρίσκονται σε αρμονία με το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, στο οποίο βρίσκουν εύφορο έδαφος οι κάθε είδους διακρίσεις, το μίσος και η διχόνοια. Η ακροδεξιά σημειώνει άνοδο, η εγκληματικότητα αποτελεί αποδεκτό επιχείρημα κατά των μεταναστών ή άλλων κοινωνικών ομάδων (βλ. Ρομά) και η ισλαμοφοβία το επισφραγίζει. Συμμορίες φασιστών δρουν απροκάλυπτα, με την ανοχή των κοινωνιών και τη συνεργασία των μπάτσων. Το τοπίο συμπληρώνει η πατριαρχία, η έμφυλη βία και η επιβολή προτύπων ύπαρξης, με τη συνεπακόλουθη απαξίωση και περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων λόγω φύλου, σεξουαλικότητας, σώματος ή άλλων κατηγοριών ταυτότητας (γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ανάπηρες/α/οι, χοντρές/α/οι, έγκλειστες/α/οι, ουσιοεξαρτώμενες/α/οι, σεξεργάτριες, οροθετικές/α/οι). . Όλα αυτά διαπλέκονται με τις εντεινόμενες ταξικές ανισότητες, την εκλεκτική φτωχοποίηση και την ανεργία, τα αναμενόμενα συνεπαγόμενα του καπιταλισμού δηλαδή, που διακόπτουν τη συνέχεια και την κοινή συνείδηση της τάξης.

Οι ιεραρχήσεις και κατ’ επέκταση οι καταπιέσεις και οι διακρίσεις λοιπόν, εμφανίζονται με διάφορες μορφές και σε διάφορα επίπεδα και κυρίως, η μία τροφοδοτεί την άλλη.  Γι’ αυτό είναι αναγκαία η κοινή αναγνώριση και σύνδεση των αγώνων. Ως μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ και φεμινιστικής κοινότητας, στεκόμαστε αλληλέγγυες/α/οι σε κάθε άτομο που δέχεται και μάχεται τον ρατσισμό από κράτος και κοινωνία.  Στηρίζουμε με το λόγο και την  παρουσία μας το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, καθώς και όποιο άλλο εγχείρημα ενισχύει (ταυτόχρονα) την ταξική και κοινωνική μας συνέχεια, χωρίς ιεράρχηση των καταπιέσεων. Με τη σειρά μας, καλούμε στο 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ηρακλείου  27 και 28 Μαΐου στο Πάρκο Υγειονομικού και την πύλη Βηθλεέμ στο Λάκκο.

Conqueer- ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας Ηρακλείου

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA



ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA

Τις τελευταίες εβδομάδες όλο και περισσότερο γίνεται λόγος για εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera, με σκοπό την «αξιοποίηση» του κτιρίου από διεθνή ξενοδοχειακό όμιλο. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στις γενικότερες πολιτικές ξεπουλήματος δημόσιων κτιρίων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, οι οποίες βαφτίζονται «ανάπτυξη» από την πολιτική και οικονομική κυριαρχία. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές αυτές ανοίγουν το δρόμο για τη δημιουργία δομών εκμετάλλευσης (γης και ανθρώπου) και συσσώρευσης πολιτικού και οικονομικού υπερκέρδους, εκχωρώντας δικαιώματα σε ιδιώτες. Κομμάτι της ατζέντας των ιδιωτικοποιήσεων, φυσικά, είναι οι ελεύθεροι χώροι, σε μια προσπάθεια επιτήρησης και ελέγχου του δημόσιου χώρου και αναχαίτισης της από τα κάτω οργάνωσης.

Οι καταλήψεις, ως επανοικειοποιημένοι χώροι, αποτελούν ορμητήριο αγώνα, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης. Ως χώροι αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης, μακριά από την επιβολή κανόνων ύπαρξης και πρακτικών ελέγχου, αποτελούν ζώνες ανάσας και σημείο αναφοράς, όπου αρθρώνονται πολιτικά και κοινωνικά οι ανάγκες μας και διαμορφώνονται συλλογικά οι προϋποθέσεις για την πραγμάτωσή τους. Αποτελούν πρόσφορο έδαφος για την ελεύθερη ύπαρξη και ορατότητα διαφορετικών ταυτοτήτων, χωρίς ιεραρχήσεις και ετεροπροσδιορισμένα πρότυπα εικόνας και συμπεριφοράς. Στο δρόμο αυτό και η Rosa Nera, στα 13 χρόνια λειτουργίας της, δίνει χώρο και φωνή για ένα πολύμορφο κίνημα. Έχει σταθεί αλληλέγγυα στη μάχη κατά του σεξισμού, της πατριαρχίας και κάθε μορφής καταπίεση. Ως άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ και φεμινιστικής κοινότητας, γνωρίζοντας την αναγκαιοτητα ύπαρξης ελεύθερων χώρων και τη συνύπαρξη και σύνδεση των διάφορων μορφών αγώνα, στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι/α στην κατάληψη Rosa Nera και αντιτασσόμαστε σε κάθε προσπάθεια καταστολής.

                                 
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ROSA NERA

Conqueer - Ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας Ηρακλείου