25 Νοέμβρη - Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών
όμως η έμφυλη βία δεν είναι επέτειος – είναι φαινόμενο καθημερινό!
Aκόμα και όταν οι υποθέσεις αυτές φτάνουν στα δικαστήρια, οι δράστες πέφτουν πάντα στα “μαλακά” με ελαφρύτατες ποινές. Η κοινή γνώμη χαρακτηρίζει το περιστατικό ως μεμονωμένο, ψάχνει το φταίξιμο στο θύμα, στο πώς προκάλεσε το γεγονός, στην “κακιά την ώρα”, ενώ ο δράστης αθωώνεται/δικαιολογείται ως λευκός, ντόπιος, προνομιούχος. Όταν αντίθετα ο θύτης ταιριάζει στο προφίλ του μετανάστη, τρελού, φτωχού, “περιθωριακού” τύπου, η κοινωνία σοκάρεται. Σπεύδει να καταδικάσει και να δικαιολογήσει τα δικά της στερεότυπα.
Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί μπορεί να είναι οι άντρες της διπλανής πόρτας.
Δεν υπάρχει άντρας ο οποίος να είναι βιαστής από τη φύση του. Οι υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας τους διδάσκουν ότι δικαιούνται χώρο πάνω σε ένα σώμα ή στην καθημερινότητα μιας γυναίκας και ο βίαιος τρόπος να το κάνουν αυτό αποτελεί επιβεβαίωση του ανδρισμού τους. Με την πιο υψηλή θέση στην έμφυλη ιεαραρχία, μπορούν να ικανοποιούν οποιαδήποτε επιθυμία ή να επιτελούν το ρόλο του “συμμορφωτή”.
Ο βιασμός είναι μια ακραία έκφραση έμφυλης βίας. Όμως αυτή ζει και βασιλεύει σε όλους τους τομείς της ζωής μας σε πιο ήπιες μορφές και ασκεί βία σωματική και ψυχολογική.
Στην εργασία, οι γυναίκες αμοίβονται και αξιολούνται διαφορετικά, ακόμα και σε “αξιοκρατικούς” χώρους,
Οι άνδρες κρίνονται για την συνέπεια και την απόδοσή τους, μια γυναίκα θα κρίνεται παράλληλα για την εμφάνισή της, για το πώς “πλασάρεται” αλλά και κατά πόσο ανέχεται παραβιαστικές συμπεριφορές.
Ο σεξισμός στην εργασία εισχωρεί ακόμα και σε προσωπικές αποφάσεις. Αν τολμήσεις να σκεφτείς την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα, το εργασιακό καθεστώς σε ανταμείβει με επιπλέον επισφάλεια και σε καλεί να το ξανασκεφτείς! Ας μη ξεχνάμε την έγκυο εργαζόμενη στην ΠΑΝΘΕΟΝ Κατασκευαστική στο Ηράκλειο, που απειλήθηκε από την εργοδοσία να κάνει έκτρωση ώστε να κρατήσει τη θέση της.
Στο σπίτι, οι γυναίκες είναι ταυτισμένες με το νοικοκυριό και με την ανατροφή των παιδιών της παραδοσιακής πυρηνικής οικογένειας. Την ίδια στιγμή όμως είναι αναγκασμένες να εργάζονται, θεμελιώνοντας μια έμφυλη ανισότητα.
Στο δρόμο, κάθε μέρα οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με κάθε λογής παρενόχληση, από την πιο “αθώα” μέχρι και την πιο βίαιη. Εφόσον επιλέξουν να κυκλοφορήσουν δημόσια, υφίστανται υποχρεωτικά σεξιστικά βλέμματα και χειρονομίες για το ντύσιμο, το βάδισμα, το βάψιμο, το σώμα, την οδήγησή τους.
Η έμφυλη βία και η αποδοχή της δεν είναι δεδομένα και “φυσιολογικά”
Δεν είναι καμιά υποχρεωμένη να τα ανέχεται
Μέχρι την ημέρα που ενωμένα και αλληλέγγυα θα μπορέσουμε να βάλουμε
ένα τέλος στην έμφυλη θυματοποίηση
ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Conqueer – ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας ηρακλείου
όμως η έμφυλη βία δεν είναι επέτειος – είναι φαινόμενο καθημερινό!
- Χανιά, Αύγουστος 2016 : κοπέλα 22 χρονών βιάζεται ομαδικά από το φίλο της και 5 ακόμη άτομα
- Χανιά, Οκτώβριος 2016 : 20χρονη δέχεται απόπειρα βιασμού στο δρόμο για το σπίτι της έπειτα από τη νυχτερινή της έξοδο
- Χανιά ,Οκτώβριος 2016 : 73χρονος πυροβολεί εν ψυχρώ σε εμπορικό δρόμο την 62χρονη γυναίκα του ύστερα από έντονο διαπληκτισμό μεταξύ τους
- Μίνωας Πεδιάδος , Ιούλιος 2013 : 25χρονη βιάζεται από δύο νεαρούς άνδρες την ώρα που κατευθύνεται στη δουλειά της
- Ηράκλειο , Νοεμβριος 2016 : 25χρονος αποπειράται να βιάσει 20χρονη κοπέλα στις τουαλέτες μιας κεντρικής καφετέριας μέρα μεσημέρι
- Ρέθυμνο, Οκτώβριος 2016 : νεαρή μετανάστρια δέχεται επίθεση στο σπίτη της από νεαρό άνδρα ο οποίος προσπαθεί να τη βιάσει, η κοπέλα αμύνεται με σπασμένο μπουκάλι και με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του δράστη
- Μοίρες , Νοέμβριος 2012 : 78χρονη γυναίκα βιάζεται από 19χρονο από την Ιεράπετρα στο σπίτι της . Με την απειλή ότι θα την σκοτώσει της αποσπά όλα της τα χρήματα (5 ευρώ) . Μετά από 3 μήνες η γυναίκα απεβίωσε.
- Ιεράπετρα , Μάιος 2012 : 24χρονη καταγγέλει τον συστηματικό βιασμό που δέχθηκε σε ηλικία 13 ετών από το γυμναστή-προπονητή της και μετέπειτα ηγετικό στελεχος της Χρυσής Αυγής . Τότε, την είχε απειλήσει ότι κανείς δε θα την πίστευε αν τον κατήγγειλε.
Aκόμα και όταν οι υποθέσεις αυτές φτάνουν στα δικαστήρια, οι δράστες πέφτουν πάντα στα “μαλακά” με ελαφρύτατες ποινές. Η κοινή γνώμη χαρακτηρίζει το περιστατικό ως μεμονωμένο, ψάχνει το φταίξιμο στο θύμα, στο πώς προκάλεσε το γεγονός, στην “κακιά την ώρα”, ενώ ο δράστης αθωώνεται/δικαιολογείται ως λευκός, ντόπιος, προνομιούχος. Όταν αντίθετα ο θύτης ταιριάζει στο προφίλ του μετανάστη, τρελού, φτωχού, “περιθωριακού” τύπου, η κοινωνία σοκάρεται. Σπεύδει να καταδικάσει και να δικαιολογήσει τα δικά της στερεότυπα.
Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί μπορεί να είναι οι άντρες της διπλανής πόρτας.
Δεν υπάρχει άντρας ο οποίος να είναι βιαστής από τη φύση του. Οι υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας τους διδάσκουν ότι δικαιούνται χώρο πάνω σε ένα σώμα ή στην καθημερινότητα μιας γυναίκας και ο βίαιος τρόπος να το κάνουν αυτό αποτελεί επιβεβαίωση του ανδρισμού τους. Με την πιο υψηλή θέση στην έμφυλη ιεαραρχία, μπορούν να ικανοποιούν οποιαδήποτε επιθυμία ή να επιτελούν το ρόλο του “συμμορφωτή”.
Ο βιασμός είναι μια ακραία έκφραση έμφυλης βίας. Όμως αυτή ζει και βασιλεύει σε όλους τους τομείς της ζωής μας σε πιο ήπιες μορφές και ασκεί βία σωματική και ψυχολογική.
Στην εργασία, οι γυναίκες αμοίβονται και αξιολούνται διαφορετικά, ακόμα και σε “αξιοκρατικούς” χώρους,
Οι άνδρες κρίνονται για την συνέπεια και την απόδοσή τους, μια γυναίκα θα κρίνεται παράλληλα για την εμφάνισή της, για το πώς “πλασάρεται” αλλά και κατά πόσο ανέχεται παραβιαστικές συμπεριφορές.
Ο σεξισμός στην εργασία εισχωρεί ακόμα και σε προσωπικές αποφάσεις. Αν τολμήσεις να σκεφτείς την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα, το εργασιακό καθεστώς σε ανταμείβει με επιπλέον επισφάλεια και σε καλεί να το ξανασκεφτείς! Ας μη ξεχνάμε την έγκυο εργαζόμενη στην ΠΑΝΘΕΟΝ Κατασκευαστική στο Ηράκλειο, που απειλήθηκε από την εργοδοσία να κάνει έκτρωση ώστε να κρατήσει τη θέση της.
Στο σπίτι, οι γυναίκες είναι ταυτισμένες με το νοικοκυριό και με την ανατροφή των παιδιών της παραδοσιακής πυρηνικής οικογένειας. Την ίδια στιγμή όμως είναι αναγκασμένες να εργάζονται, θεμελιώνοντας μια έμφυλη ανισότητα.
Στο δρόμο, κάθε μέρα οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με κάθε λογής παρενόχληση, από την πιο “αθώα” μέχρι και την πιο βίαιη. Εφόσον επιλέξουν να κυκλοφορήσουν δημόσια, υφίστανται υποχρεωτικά σεξιστικά βλέμματα και χειρονομίες για το ντύσιμο, το βάδισμα, το βάψιμο, το σώμα, την οδήγησή τους.
Η έμφυλη βία και η αποδοχή της δεν είναι δεδομένα και “φυσιολογικά”
Δεν είναι καμιά υποχρεωμένη να τα ανέχεται
Μέχρι την ημέρα που ενωμένα και αλληλέγγυα θα μπορέσουμε να βάλουμε
ένα τέλος στην έμφυλη θυματοποίησηΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Conqueer – ομάδα φύλου και σεξουαλικότητας ηρακλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου